aaf

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Biewaord[bewirk]

aaf (Nederlands: af, klaar, buiten het spel)


Mofers[bewirk]

Achterzitsel[bewirk]

Lemma[bewirk]

aaf /à:f/ (liaison: /à:v/)

  1. plaats (dynamisch):
    1. guuef aan det get door waeging lieëger kump in betrèkkelike zin: hae rentj vanne berg aaf
    2. guuef aan det get door waeging op 'ne wiejeren aafstandj terech kump: hae löp vanne kas aaf
Aafbraeking
  • aaf
Net get anges gesjreve
Synoniem
Aafleijinge
Zagswies
  • aaf en toe > aventoe
  • bie ... kan allein meh ... d'rvan aaf: bie ... is allein ... meugelik
    Bie Leen kan ouch allein mer ein inkel teske kóffe d'rvan aaf.
  • dao gans/ram van aaf zeen: gans óntzatj zeen door ónverhöds nuuts
    Ich höb gezeen wie daen auto óngeren trein koom; ich bön nag ram daovan aaf daodoor.
  • de knäök/knuip aaf höb: gans meug zeen en nieks mieë kónne
  • De kop is aaf (döks gevolg door noe de stert enne puuet nag): Veer zeen begós (meh nanneet klaor).
  • de vogel aaf höbbe (naodrök op aaf):
    1. bie 't vogelsjete vanne sjötterie winne
    2. (euverdrechtelik) plezeer höbbe (e sjötterswaord)
  • d'n aom aaf höb: gans boeten aom zeen vanne inspanning
  • Me kan aafzeen es m'n hoeag zitj: De hoeaggeplaatsdje kómme waal dore ieëlenj, meh de lieëggeplaatsdje neet.
  • op en aaf: haer en trögk (Nederlandjs: heen en weer)
  • op en aaf gaon:
    1. bergop en bergaaf gaon (gezag van e landjsjap)
    2. wèsselvallig zeen (gezag van persuuenlike stumminge, krenkdjes of prestaasjes)
  • oppe kop aaf: prónt, persies (Nederlandjs: exact)
  • van zich aaf kalle (aa\f mit stoeattoean): veur zichzelf opkómme, opkómme veure eige positie, assertief zeen
  • van ... aaf aan: vanaaf 't puntj ...
    Van begins aaf aan zeen v'r verkieërd aan 't werk gegange.
  • Det is neet de kop aaf.
  • d'r duvel nag te slum aaf zeen: hieël spits zeen
Kómaaf
  • Oet 't Aadnederlandjs: aua, af-, oet 't Aadgermaans: *aba, euver Indogermaans *h2épo.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 51.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk


[2]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aaf /à:f/ (liaison: /à:v/)

  1. (predikatief) nimmieër in 't speel zitte
    Doe mós ane kantj gaon staon; doe bös aaf!
  2. (synoniem) anger waord veur laeg
    Det vaat is aaf.
  3. (synoniem) anger waord veur verslete
    Die sjoon waas se noe aanhöbs die mós se-n ewegdoon; die zeen ram aaf!
  4. (synoniem) anger waord veur vaerdig
Aafbraeking
  • aaf
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 51.

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aaf ó /á:f ~ à:f/ (liaison: /á:v ~ à:v/)

  1. de beginpeziesje van e speel
Aafbraeking
  • aaf
Zagswies
  • trögk bie aaf zeen: oppernuuj mótte beginne wen get verkieërd is gegange
  • Doe höbs verlaore; doe mós trögk nao aaf.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aaf
IPA /á:f/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif aaf
IPA /á:f/

Biewaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aaf /à:f/ (liaison: /à:v/)

  1. inne richting nao ónger
Raod

Dit waord wuuert meis gezeen es 't aangegaeven achterzitsel hiebaoven of e deil van e samegestèldj wirkwaord.

Aafbraeking
  • aaf

In anger spraoke[bewirk]

bewirk


Biewaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aaf /à:f/ > /á:f/ (liaison: /à:v/ > /á:v/)

  1. inne richting nao ónger
  2. neet-wirkwäördelike res van e wirkwaord beginnendj mit aaf-
Aafbraeking
  • aaf