biesmöt

Van Wiktionary

biesmöt

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

biesmöt ó of m /bizmœt/ > /bism̥œt/

  1. (sjemie) 't sjemisch element mit 't symboeal Bi en 't atoeamnómmer 83; e roeadwit zwaor metaal det hieël braekbaar meh neet vergiftig is en det oetzitj wen 't bevruus
Aafbraeking
  • bies-möt

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif biesmöt
IPA /bism̥œt/ /bism̥œd/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif biesmöt
IPA /bism̥œt/ /bism̥œd/

In anger spraoke[bewirk]