brón

'n aangelagdje brón [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

brón v /brʊ̀n/

1. (topografie) 'n plaats wo water netuurlik oete gróndj opkump, meis 't beginpuntj van 'n baek of 'n reveer
2. (euverdrechtelik) de plaats wo get is begós, d'n oearsprónk of de oearzaak
3. (euverdrechtelik) 'n plaats, 'ne persoean of e veurwerp (wie e book of 't internet) wovan m'n infermaasje verkrieg

Aafbraeking

• brón

Synoniem

• sprunk, †baor

Aafleijinge

• brónwater
• heitebrón, innerzjiebrón, krachbrón, leechbrón, wermwaterbrón, wörmdjebrón

Verwantje wäörd

• fóntein, kwel
• oearsprónk, oearzaak

Zagswies

• Ich höb zoea mien brónne: wuuert gezag wen emes vruueg wo de infermaasje vanaaf kump en me neet wiltj zègke waem det gezag haet.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 93.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	brón		brónne	brónnen
	IPA	/brʊ̀n/		/brʊ́nə/	/brʊ́nən/
dim.	sjrif	brunke	brunken	brunkes
	IPA	/brø̀nkʲe/	/brø̀nkʲen/	/brø̀nkʲes/	/brø̀nkʲez/

In anger spraoke

[1]

Fins: lähde Frans: source v Ieslandjs: lind(is:) v, uppspretta v, brunnur m Ingels: source, spring Japans: 源(ja:) Nederlandjs: bron(nl:) g

Pools: źródło(pl:) ó Pruus: Quelle v Russisch: начало(ru:) ó Spaans: fuente v Viëtnamees: nguồn(vi:), ngọn nguồn(vi:) Zweeds: källa g