dichting
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
dichting v /dɪçtɪŋ/
- de hanjeling van 't sjrieve van gedichte, door te spele mitte klank, maot en 't ridme van wäörd
- (euverdrechtelik) 't gehieël van gedichte die door eine sjriever of binnen 'n zeker terdiesje gesjreve gewore zeen
- Aafbraeking
- dich-ting
- Aafleijinge
- Samestèlling
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | dichting | dichtinge | dichtingen | |
IPA | /dɪçtɪŋ/ | /dɪçtɪŋe/ | /dɪçtɪŋen/ | ||
dim. | sjrif | dichtingske | dichtingsken | dichtingskes | |
IPA | /dɪçtɪ̽ŋ̊skʲe/ | /dɪçtɪ̽ŋ̊skʲen/ | /dɪçtɪ̽ŋ̊skʲes/ | /dɪçtɪ̽ŋ̊skʲez/ |
In anger spraoke[bewirk]
[1]
- Frans: poésie v
- Ingels: poetry
- Nederlandjs: dichtkunst g
- Pruus: Dichtkunst v
- Spaans: poesía v
- Viëtnamees: thi pháp(vi:)
- Zweeds: diktkonst g