frontier

Van Wiktionary

Ingels[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

frontier /'fɹʌnt.jə(r)/

  1. (topografie) grens
    France has frontierd with Belgium and Germany.
    Frankriek haet päöl mit 't Belsj en 't Pruses.
Synoniem