glouf

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

glouf ó /ɣlɒ̀u̯f/

  1. 'n euvertuging det get prónt zoea is, 't geiselik aannumme van 'n bewaering es waor
  2. 'n euvertuging van 'n bestumdje verzameling gebroeken en wètte, döks verbónje mit euvernetuurlike machte
  3. (euverdrechtelik) 'n euvertuging van 't bestaon van 'ne god mit daobie alderhenj aan ómstenjighejen en terdiesjes
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief gelouf, meh det kump neet euverein mitte oetspraok en pas onneet bie 't wirkwaord.

Aafbraeking
  • glouf
Variaasje
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • (ram) van zie glouf zeen: gans inne wor zeen

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif glouf glouve glouven
IPA /ɣlɒ̀u̯f/ /ɣlɒ̀u̯v/ /ɣlɒ̀u̯və/ /ɣlɒ̀u̯vən/
dim. sjrif gluifke gluifken gluifkes
IPA /ɣlœ̀i̯fkʲe/ /ɣlœ̀i̯fkʲen/ /ɣlœ̀i̯fkʲes/ /ɣlœ̀i̯fkʲez/
dat. sjrif glouf glouve glouven
IPA /ɣlɒ̀u̯f/ /ɣlɒ̀u̯v/ /ɣlɒ̀u̯və/ /ɣlɒ̀u̯vən/
Raod

Bie de jóngste spraekers wuuert de mieëvaadsvorm sleiptuuenig: glou\ve > glou~ve.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]