imperatief
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
imperatief m /ɪ́mpe̽ra̽tif/ (ouch: /ɪ́mpe̽ra̽'tif/)
- (spraoklieër) de vorm van 't wirkwaord wo-in bevaelen en opdrachte gegaeve waere
- Raod
De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.
d'n Diminutief van dit waord wuuertj neet hieël dök gebroek.
- Aafbraeking
- im-pe-ra-tief
- Synoniem
- Verwantje wäörd
Grammaer[bewirk]
In 't Nederlandjs kan me d'n imperatief oetdrökke mitten infinitief; in 't Mofers kan det neet.
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | imperatief | imperatieve | imperatieven | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽tiv/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tive/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiven/ | |
| dim. | sjrif | imperatiefke | imperatiefken | imperatiefkes | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲe/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲen/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲes/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲez/ | |
| dat. | sjrif | imperatief | imperatieve | imperatieven | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽tiv/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tive/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiven/ | |
In anger spraoke[bewirk]
- Faeruuers: boðsháttur(fo:) m
- Frans: impératif(fr:) m
- Ieslandjs: boðháttur(is:) m
- Ingels: imperative(en:)
- Koreaans: 명령법(ko:)
- Nederlandjs: imperatief(nl:) g, gebiedende wijs ó
- Pruus: Imperativ(de:) m, Befehlsform(de:) v
- Spaans: modo imperativo m
- Zweeds: imperativ ó
Bieveugelik naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
imperatief /ɪ́mpe̽ra̽'tif/
- mit betrèkking toetten [↑]
- abseluut verplich, hieël nuuedzakelik
- Des te det duis is imperatief.
- Aafbraeking
- im-pe-ra-tief
- Verwantje wäörd
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | predikatief | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| mannelik | vrouwelik | ónziejig | geslechtelik | ónziejig | |||||||
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||||
| positief | sjrif | imperatieve | imperatieven | imperatieve | imperatief | imperatieve | imperatief | imperatief | |||
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tìve/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìven/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìve/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiv/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìve/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiv/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiv/ | |
| kómparatief | sjrif | imperatievere | imperatieveren | imperatiever | imperatiever | imperatiever | imperatiever | imperatievert | |||
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvərə/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvərən/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥t/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvərd/ | |||
| superlatief | sjrif | imperatiefste | imperatiefsten | imperatiefste | imperatiefste | imperatiefste | imperatiefste | imperatiefste | |||
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifsten/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | ||||
| partitief | sjrif | imperatiefs | |||||||||
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tifs/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvz/ | |||||||||
| inkelvaad | mieëvaad | ||
|---|---|---|---|
| flexieadverbiaal (positief) |
sjrif | (wie) imperatiefs (toe) | (wie) imperatief (geer) |
| IPA | /wì: ɪ́mpe̽ra̽'tifs tú:/ | /wì: ɪ́mpe̽ra̽'tif ʝ̊é:r/ | |
| flexieadverbiaal (kómparatief) |
sjrif | (wie) imperatievers (toe) | (wie) imperatievertj (geer) |
| IPA | /wì: ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥s tú:/ | /wì: ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥c ʝ̊é:r/ | |
Biewaord[bewirk]
Neet-lemma[bewirk]
imperatief /ɪ́mpe̽ra̽'tif/
- (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
- Aafbraeking
- im-pe-ra-tief
Verbuging[bewirk]
| adverbiaal | |||
|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | ||
| positief | sjrif | imperatief | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tif/ | /ɪ́mpe̽ra̽'tiv/ | |
| kómparatief | sjrif | imperatiever | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/ | ||
| superlatief | sjrif | imperatiefste | |
| IPA | /ɪ́mpe̽ra̽'tifste/ | ||
Nederlandjs[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
imperatief g
- (spraoklieër) imperatief