pan

Van Wiktionary

'n pan [1]
pannen [2] op e daak

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

pan v /pàn/

  1. 'ne platten, óndepe pot mit 'ne lange steel worin me get kan braoje
  2. (boewkónde) einanger euverlappendj stein of petónne teechele womit e sjuuns daak aafgedèk wuuert det 't neet laek
Raod

In 't Mofers duit me neet kaoken in panne, mer in kèlles. 'n Pan is puur veur get in te braoje.

Aafbraeking
  • pan
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • aerpel inne pan: aerpel die m'n opgebraojen gaet inne pan (Nederlandjs: gebakken aardappelen)
  • 'n pan aaf/los höbbe: (lichtelik) gestuuerd zeen
    Dae geit gèn pan los; dae haet e gans daak aaf!
  • óngere panne zeen
    1. e daak baove de kop höbbe
    2. 'n aktiviteit höbbe die väöl tied kos
      Mit det werk bös toe veurluipig waal óngere panne.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif pan panne pannen
IPA /pàn/ /pánə/ /pánən/
dim. sjrif penke penken penkes
IPA /pæ̀n̥kʲe/ /pæ̀n̥kʲen/ /pæ̀n̥kʲes/ /pæ̀n̥kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]