strandj

e strandj

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

strandj m (?) > ó /str̥áɲɟ/

1. (topografie) 'ne striep landj langs de kus, waat meis bedèk is mit zandj

Aafbraeking

• strandj

Net get anges gesjreve

• strang, strank

Aafleijinge

• badstrandj, naaksstrandj
• strandjfekansie, strandjgaper

Zagswies

• In Mofert aan 't strandj zwumme ze mitte navel dore zandj en mitte piezzel dore kiezzel: In Mofert is nieks es zandj en water (Det waerdje gezag veur moferter gek te make.)

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	strandj		strenj
	IPA	/str̥áɲɟ/		/str̥æ̀ɲ/
dim.	sjrif	strendje	strendjen	strendjes
	IPA	/str̥æ̀ɲ̊ce/	/str̥æ̀ɲ̊cen/	/str̥æ̀ɲ̊ces/	/str̥æ̀ɲ̊cez/
dat.	sjrif	strandj		strenj
	IPA	/str̥áɲɟ/		/str̥æ̀ɲ/

Raod

De stoeattoean inne verkleinvorm wuuert ummer mieë vervange door 'ne sleiptoean: stre\ndje > stre~ndje.

In anger spraoke

Frans: plage v Ieslandjs: strönd(is:) v Ingels: beach(en:) Japans: 浜(ja:), 砂浜(ja:)

Nederlandjs: strand(nl:) ó Pruus: Strand(de:) m Spaans: playa(es:) v Zweeds: strand g