tón

Van Wiktionary

tónne [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tón v /tʊ̀n/

  1. e cilindervörmig veurwerp veur dinger in op te slaon
  2. (euverdrechtelik) 'nen hieël diekke miens
  3. 'n gewichseinheid doezjend kilogram
    Wieväöl tón waog zón brögk?
  4. e geldjbedraag van hóngerddoezjend (wie €100.000)
    Wieväöl tón zów dae oppe bank höbbe staon?
  5. 'nen aafstandj van hóngerddoezjend kilomaeter
    Dae wagen haet drie tón gevare.
Raod

't Waord "tón" is breier van beteikenis es "vaat"; in e vaat duit m'n allein vleujstóf opslaon.

Aafbraeking
  • tón
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • zoea diek wie 'n tón: hieël diek (gezag van luuj en bieëster)

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tón tónne tónnen
IPA /tʊ̀n/ /tʊ́nə/ /tʊ́nən/
dim. sjrif tunke tunken tunkes
IPA /tø̀n̥kə/ /tø̀n̥kən/ /tø̀n̥kəs/ /tø̀n̥kəz/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[3]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tón /tʊ̀n/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van tónne
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van tónne
Aafbraeking
  • tón