winke

Van Wiktionary

op emes winke vanoete wage

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

winke /wɪ́ŋ̊kʲe/

  1. (óneuvergenkelik) d'n handj op en aaf of vanoete pols van links nao rechs verwaege of de wiesvinger nao baove staeken inne richting van emes (meis veur emes de gojendaag te zègken of veur aafsjied te numme)
Aafbraeking
  • win-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • op emes winke: door te winken inne richting van emes d'n aandach van dem trèkke, emes de gojendaag zègke door in dem zien richting te winke

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif wink winks wink winke winken wink winke winken winkendj
IPA /wɪ́ŋ̊kʲ/ /wɪ́ŋgʲ/ /wɪ́ŋ̊ks/ /wɪ́ŋgz/ /wɪ́ŋ̊kʲ/ /wɪ́ŋgʲ/ /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/ /wɪ́ŋ̊kʲ/ /wɪ́ŋgʲ/ /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/ /wɪ́ŋ̊kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif winkdje winkdjen winkdjes winkdje winkdjen winkdje winkdjen winkdje winkdjen winkdje winkdjen gewink
IPA /wɪ́ŋgɟe/ /wɪ́ŋgɟen/ /wɪ́ŋgɟes/ /wɪ́ŋgɟez/ /wɪ́ŋgɟe/ /wɪ́ŋgɟen/ /wɪ́ŋgɟe/ /wɪ́ŋgɟen/ /wɪ́ŋgɟe/ /wɪ́ŋgɟen/ /wɪ́ŋgɟe/ /wɪ́ŋgɟen/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲ/ /ɣə'wɪ́ŋgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif wink! winke-v'r winktj!
wink!
IPA /wɪ́ŋ̊kʲ/ /wɪ́ŋgʲ/ /wɪ́ŋ̊kʲever/ /wɪ́ŋ̊kc/
/wɪ́ŋ̊kʲ/
/wɪ́ŋgɟ/
/wɪ́ŋgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif winke winken gewink ó winke winken winkentaere winkentaeren gewinke gewinken
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲ/ /ɣə'wɪ́ŋgʲ/ /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/ /wɪ́ŋ̊kʲen̥'tɛ̀:re/ /wɪ́ŋ̊kʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲe/ /ɣə'wɪ́ŋ̊kʲen/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

winke ó /wɪ́ŋ̊kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van winke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • win-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif winke winken
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif winke winken
IPA /wɪ́ŋ̊kʲe/ /wɪ́ŋ̊kʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

winke /wɪ́ŋ̊kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van winke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van winke
Aafbraeking
  • win-ke