jónk

Van Wiktionary
(Doorverweze van Jónk)

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Bieveuglik naamwaord[bewirk]

jónk (Nederlands: jong, niet oud, recent, jeugdig)

Verbuging

jónge m, jóng v/p, jónger, jóngste

Zelfsjtendig naamwaord[bewirk]

jónk ó (Nederlands: jong kind, vervelend kind, jong dier)

Sinneniem
Verbuging

jung/jónge, jungske


Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

jónk /jʊ́ŋ̊k/

  1. van mindere laeftied
  2. (synoniem) anger waord veur nuuj
Aafbraeking
  • jónk
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Antoniem
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Aaj luuj mótte sterve, jóng luuj kónne sterve: 't Ligk neet veure handj det jóng luuj sterve.
  • (ouch) 'nen Aje bók lös nag waal e jónk blaedje: 'nen Aje miens wiltj ouch nag waal gaer get mit e jónger vrouwmis.
  • Baeter 'nen aje van kantj, es 'ne jónge gesjantj: 't Is baeter det 'n aad miens störf es det e'n jónk emes wuuert vermink.
  • in emes zien jóng jaore: wie emes nag jónk waas
    In mien jóng jaore bön ich 'nen echte sjalevaeger gewaes.
  • (nag) jóng bein höbbe: blieve staon en gèn zitplaats opeise
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 174.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif jónge jóngen jóng jónk jóng jónk jónk
IPA /jʊ̀ŋə/ /jʊ̀ŋən/ /jʊ̀ŋ/ /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/ /jʊ̀ŋ/ /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/ /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/
kómparatief sjrif jóngere jóngeren jónger jónger jónger jónger jóngert
IPA /jʊ̀ŋərə/ /jʊ̀ŋərən/ /jʊ̀ŋər/ /jʊ̀ŋər/ /jʊ̀ŋər/ /jʊ̀ŋər/ /jʊ̀ŋər̥t/ /jʊ̀ŋərd/
superlatief sjrif jóngste jóngsten jóngste jóngste jóngste jóngste jóngste
IPA /jʊ̀ŋ̊stə/ /jʊ̀ŋ̊stən/ /jʊ̀ŋ̊stə/ /jʊ̀ŋ̊stə/ /jʊ̀ŋ̊stə/ /jʊ̀ŋ̊stə/ /jʊ̀ŋ̊stə/
partitief sjrif jóngs
IPA /jʊ̀ŋ̊s/ /jʊ̀ŋz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) jónks (toe) (wie) jónk (geer)
IPA /wì: jʊ́ŋ̊ks tú:/ /wì: jʊ́ŋ̊k ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) jóngers (toe) (wie) jóngertj (geer)
IPA /wì: jʊ̀ŋər̥s tú:/ /wì: jʊ̀ŋər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: jónk


Biewaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

jónk /jʊ́ŋ̊k/

  1. wen me jónk is
    Jónk gelieërd is aad gedaon.
  2. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • jónk
Zagswies
  • Jónk gelieërd is aad gedaon.

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif jónk
IPA /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/
kómparatief sjrif jónger
IPA /jʊ̀ŋər/
superlatief sjrif jóngs
IPA /jʊ̀ŋ̊s/ /jʊ̀ŋz/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

jónk ó /jʊ́ŋ̊k/

  1. (bieëster) e jónk, ónvolwasse bieës
  2. (euverdrechtelik) (graof spraokgebroek) 'ne vrekke jóng, meistes dae neet zoea aad is, meh waal van 'n klein lingdje
  3. (euverdrechtelik) (graof spraokgebroek) 'n akelig kindj van emes anges
Raod

Dit waord wuuert in euverdrechtelike beteikenis meistens negatief gebroek, wie in Kiek det misselik jónk dao!

Aafbraeking
  • jónk
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • jónge kriege: naokómmelinge kriege (gezag van bieëster)
  • jóngen op höbbe (naodrök op jóngen en op): in peziesie zeen van jónge (zowaal gezag van zuigbieëster es van luuj wo de spraeker gei respek veur haet)
  • örges (kómplieët) jónge van kriege: örges hieël erg vervaeldj aan zeen
    Van det Marjo kries te toch kómplieët jónge; det blief meh zaniken euver wie erm 't is.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 174.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif jónk jónge jóngen
IPA /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/ /jʊ́ŋə/ /jʊ́ŋən/
dim. sjrif jónke jónken jónkes
IPA /jʊ̀ŋ̊kə/ /jʊ̀ŋ̊kən/ /jʊ̀ŋ̊kəs/ /jʊ̀ŋ̊kəz/
dat. sjrif jónk jónge jóngen
IPA /jʊ́ŋ̊k/ /jʊ́ŋg/ /jʊ́ŋə/ /jʊ́ŋən/
Raod

Veur beteikenis [1] wuuert d'n diminutief neet gebroek.

't Mieëvaad innen diminutief jónkes wuuert praktisch neet gebroek. Zowiezoea guldj 't diminutief veural es aanroopvorm, wie in: Jónke, waat höbs se noe gedaon? of Nae, det is neet waor, jónke. d'n Diminutief wuuert es minder aanstoeatgaevendj gezeen es de gewuuene vorm.

Naeve "jónke" kump onnag de vorm "junke" veur.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk