stóf

Van Wiktionary

stóffe [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

stóf v /stʊf/

  1. e waefsel van tekstiel, zowaal bestäöndj oet injloze dräöj es vezele van korte stökskes draod
    Reik mich die stóf 'ns aan; ich broek die veur dees bóks te make.
  2. 'n sjemische verbinjing woroet matterjaal besteit
Raod

Dit waord is vrouwelik, mer in samestèlling kan 't ouch mannelik zeen.

Aafbraeking
  • stóf
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • lank van stóf zeen: te oetgebrèdj vertèlle

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stóf stóffe stóffen
IPA /stʊf/ /stʊv/ /stʊfə/ /stʊfən/
dim. sjrif stufke stufken stufkes
IPA /støfkʲe/ /støfkʲen/ /støfkʲes/ /støfkʲez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

stóf /stʊf/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van stóffe
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van stóffe
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van stóffe
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van stóffe
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van stóffe
Aafbraeking
  • stóf
Variaasje