partitief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

partitief m /par̥ti̽'tif/

1. (spraoklieër) e grammatikaal aspek bie bieveugelike naamwäörd en biewäörd det 'n óngerdeil aanguuef inplaats e gehieël

Aafbraeking

• par-ti-tief

Grammaer

In 't Mofers kump de partitief veur bie bieveugelike naamwäörd, kinmirkendj es vörm op -s. Hiebie wuuert t'r veural gebroek in kómbenaasje mit 't waord "get" en guuef 't e veurbeeldj van 'n bepaoldje saort: get zeuts, get kaads, get jónks. Nao 'ne klinker kump hie meis 'n -t- bie: get blawts, get nuuts.

De partitief wuuert noeatj gevörmp op stóffelike bieveugelike naamwäörd (wie houtere of plastiekke) en zeljelik op voltoeadje deilwäörd van sterke wirkwäörd.

Wiejer guuef 't nag 't partitief biewaord "es". Hiebie wuuert 'n aantal oet e grótter gehieël geneump: Ich höb es vief; doe höbs es neuge.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	partitief		partitieve	partitieven
	IPA	/par̥ti̽'tif/	/par̥ti̽'tiv/	/par̥ti̽'tive/	/par̥ti̽'tiven/
dim.	sjrif	partitiefke	partitiefken	partitiefkes
	IPA	/par̥ti̽'tifkʲe/	/par̥ti̽'tifkʲen/	/par̥ti̽'tifkʲes/	/par̥ti̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	partitief		partitieve	partitieven
	IPA	/par̥ti̽'tif/	/par̥ti̽'tiv/	/par̥ti̽'tive/	/par̥ti̽'tiven/

In anger spraoke

• Ingels: partitive
• Nederlandjs: partitief g
• Pruus: Partitiv m
• Spaans: partitivo m
• Zweeds: partitiv g of ó