predikatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

predikatief m /pr̥é:di̽ka̽'tif/

1. (spraoklieër) 'ne vorm van e bieveugelik naamwaord dae los steit van 't zelfstenjig naamwaord wo 't bie huuert

Aafbraeking

• pre-di-ka-tief

Grammaer

In 't Mofers haet de predikatief twieë vörm: geslechtelik/mieëveljig (ónverbaoge) en ónziejig. Allewiel is d'n ónziejige vorm 'nt verdwiene.

't Versjil tösse predikatief en attributief kan m'n hie-ónger zeen:

• Dao steit de roeaje wage. ("roeaje" is verbaogen en attributief)
• De wage dae dao steit is roead. ("roead" is ónverbaogen en predikatief)

Wiejer guuef 't onnag e deil bieveugelike naamwäörd die gaar gein attributieve vörm höbben en dus allein predikatief gebroek kónne waere.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	predikatief		predikatieve	predikatieven
	IPA	/pr̥é:di̽ka̽'tif/	/pr̥é:di̽ka̽'tiv/	/pr̥é:di̽ka̽'tive/	/pr̥é:di̽ka̽'tiven/
dim.	sjrif	predikatiefke	predikatiefken	predikatiefkes
	IPA	/pr̥é:di̽ka̽'tifkʲe/	/pr̥é:di̽ka̽'tifkʲen/	/pr̥é:di̽ka̽'tifkʲes/	/pr̥é:di̽ka̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	predikatief		predikatieve	predikatieven
	IPA	/pr̥é:di̽ka̽'tif/	/pr̥é:di̽ka̽'tiv/	/pr̥é:di̽ka̽'tive/	/pr̥é:di̽ka̽'tiven/

In anger spraoke

• Ingels: predicative
• Nederlandjs: predicatief g
• Pruus: Prädikativum ó
• Spaans: predicativo m
• Zweeds: predikativ g of ó