Naar inhoud springen

binjing

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

binjing v /bɪ́ɲɪŋ/

  1. d'n toestandj det get gebónjen is aan get anges
  2. e geveul van kóntak of huuere toet get
  3. (sjemie) 't minimum van potentieel innerzjie bie 'ne zekeren aafstandj óngerling tösse twieë of mieër atome wodoor dees biejein gehaje waere
Aafbraeking
  • binj-ing
Aafleijinge
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif binjing binjinge binjingen
IPA /bɪ́ɲɪŋ/ /bɪ́ɲɪŋe/ /bɪ́ɲɪŋen/
dim. sjrif binjingske binjingsken binjingskes
IPA /bɪ́ɲɪ̽ŋ̊skʲe/ /bɪ́ɲɪ̽ŋ̊skʲen/ /bɪ́ɲɪ̽ŋ̊skʲes/ /bɪ́ɲɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]