deensplichtig

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

deensplichtig /dè:n̥spl̥ɪçtɪç/

  1. verplich in deens bie 't laeger door zie börgersjap
Aafbraeking
  • deens-plich-tig
Aafleijinge
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif deensplichtige deensplichtigen deensplichtige deensplichtig deensplichtige deensplichtig deensplichtig
IPA /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝe/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝen/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝe/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪç/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝ/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝe/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪç/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝ/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪç/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝ/
partitief sjrif deensplichtigs
IPA /dè:n̥spl̥ɪçtɪçs/ /dè:n̥spl̥ɪçtɪʝz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) deensplichtigs (toe) (wie) deensplichtig (geer)
IPA /wì: dè:n̥spl̥ɪçtɪçs tú:/ /wì: dè:n̥spl̥ɪçtɪç ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

deensplichtig /dè:n̥spl̥ɪçtɪç/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • deens-plich-tig