Naar inhoud springen

dwinge

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

dwinge (Nederlands: dwingen)

Verveuging

dwink, dwóng, gedwónge

Wirkwaord

[bewirk]

zich dwinge (Nederlands: dwingen, zich dwingen)

Sinneniem
Verveuging

dwink, dwóng, gedwónge


Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

dwinge /dwɪ́ŋe/

  1. (euvergenkelik) emes toet get drieve sónger raekening te haje mit dem ziene wil (wie door geweldj te broeken of sjantaasj)
    Die höbben ós toe gedwóngen oet det hoes te gaon.
  2. (óneuvergenkelik) (reflexief) veuroetkómme door det waat veur zich is aan te duje
    Veer mósten ós dwinge veur die kaertjes te kónne kriege.
Aafbraeking
  • dwing-e
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 112.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif dwing dwings dwingk dwinge dwingen dwingk dwinge dwingen dwingendj
IPA /dwɪ̀ŋ/ /dwɪ̀ŋ̊(k)s/ /dwɪ̀ŋ(g)z/ /dwɪ̀ŋ̊kʲ/ /dwɪ̀ŋgʲ/ /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/ /dwɪ̀ŋ̊kʲ/ /dwɪ̀ŋgʲ/ /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/ /dwɪ́ŋeŋɟ/
vergangen tied sjrif dwóng
dwang
dwóngs
dwangs
dwóng
dwang
dwónge dwóngen dwóng dwónge dwóngen gedwónge gedwóngen
IPA /dwʊ̀ŋ/
/dwàŋ/
/dwʊ̀ŋ̊s/
/dwàŋ̊s/
/dwʊ̀ŋz/
/dwàŋz/
/dwʊ̀ŋ/
/dwàŋ/
/dwʊ́ŋə/ /dwʊ́ŋən/ /dwʊ̀ŋ/ /dwʊ́ŋə/ /dwʊ́ŋən/ /ɣə'dwʊ́ŋə/ /ɣə'dwʊ́ŋən/
vergangen tied
(kónjunktief)
sjrif dwóng dwóngs dwóng dwónge dwóngen dwóng dwónge dwóngen gedwónge gedwóngen
IPA /dwʊ̀ŋ/ /dwʊ̀ŋ̊s/ /dwʊ̀ŋz/ /dwʊ̀ŋ/ /dwʊ́ŋə/ /dwʊ́ŋən/ /dwʊ̀ŋ/ /dwʊ́ŋə/ /dwʊ́ŋən/ /ɣə'dwʊ́ŋə/ /ɣə'dwʊ́ŋən/
gebi-jjendje wies sjrif dwing! dwinge-v'r dwingtj!
dwingk!
IPA /dwɪ̀ŋ/ /dwɪ́ŋever/ /dwɪ̀ŋ̊c/
/dwɪ̀ŋ̊kʲ/
/dwɪ̀ŋɟ/
/dwɪ̀ŋgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif dwinge dwingen gedwing ó
gedwings ó
dwinge dwingen dwingentaere dwingentaeren gedwinge gedwingen
IPA /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/ /ɣə'dwɪ̀ŋ/ /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/ /dwɪ́ŋen̥'tɛ̀:re/ /dwɪ́ŋen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'dwɪ́ŋe/ /ɣə'dwɪ́ŋen/
/ɣə'dwɪ̀ŋ̊s/ /ɣə'dwɪ̀ŋz/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: dwinge


[2]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

dwinge ó /dwɪ́ŋe/

  1. (gerundium) gerundium II van dwinge
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • dwing-e

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif dwinge dwingen
IPA /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif dwinge dwingen
IPA /dwɪ́ŋe/ /dwɪ́ŋen/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

dwinge /dwɪ́ŋe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van dwinge
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van dwinge
Aafbraeking
  • dwing-e