Naar inhoud springen

köl

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

köl m (Nederlands: kul, dikke stok, knuppel)

Varrejasie
Sinneniem
Verbuging

kölle, kölke


Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

köl v (?) /kœ̀l/

  1. (plantje) de vröch van zeker plantje saorte, die kwa gruuetdje op 'n bès liek, mer helder van struktuur is en meis neet aetbaar is
Aafbraeking
  • köl
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif köl kölleköllen
IPA /kœ̀l/ /kœ́lə//kœ́lən/
dim. sjrif kölkekölken kölkes
IPA /kœ̀l̥kə//kœ̀l̥kən/ /kœ̀l̥kəs//kœ̀l̥kəz/