kiel
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
kiel m /kʲí:l/
- (gesjieër) e plat of róndj, spits toeloupendj veurwerp (meis van hout) mit einen of twieë sjuunse kantjen ónger 'ne sjerpen hook det gebroek wuuert veur get mit vas te zitte, te verkómme det get eweg roltj of veur te helpe bie 't spliete van belk
- e stökske metaal det in 'n inkeping van 'n moteras opgeslaote ligk veur verdrejjing te verkómme
- Aafbraeking
- kiel
- Net get anges gesjreve
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 186.
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | kiel | kiele | kielen | |
| IPA | /kʲí:l/ | /kʲí:le/ | /kʲí:len/ | ||
| dim. | sjrif | kielke | kielken | kielkes | |
| IPA | /kʲí:l̥kʲe/ | /kʲí:l̥kʲen/ | /kʲí:l̥kʲes/ | /kʲí:l̥kʲez/ | |
| dat. | sjrif | kiel | kiele | kielen | |
| IPA | /kʲí:l/ | /kʲí:le/ | /kʲí:len/ | ||
In anger spraoke[bewirk]
[1]