klóntj

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

klóntj m /kl̥ʊ́ɲ̊c/

1. 'n wieväölheid diekker geworen of aanein geplek matterjaal mit 'nen óndudeliken of vormlozen ómvank

Aafbraeking

• klóntj

Aafleijinge

• kluntjere
• klóntjsókker
• sókkerklóntj

Verwantje wäörd

• klantjere
• blok, bónk, brok, hómp, kloeat, kloet, klómp, klöt, korrel

Zagswies

• zoea klaor wie e kluntje: zoea dudelik wie kan, dudeliker es det guuef 't zich neet

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 194.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klóntj		klóntje	klóntjen
	IPA	/kl̥ʊ́ɲ̊c/	/kl̥ʊ́ɲɟ/	/kl̥ʊ́ɲ̊cə/	/kl̥ʊ́ɲ̊cən/
dim.	sjrif	kluntje	kluntjen	kluntjes
	IPA	/kl̥ǿɲ̊ce/	/kl̥ǿɲ̊cen/	/kl̥ǿɲ̊ces/	/kl̥ǿɲ̊cez/
dat.	sjrif	klóntj		klóntje	klóntjen
	IPA	/kl̥ʊ́ɲ̊c/	/kl̥ʊ́ɲɟ/	/kl̥ʊ́ɲ̊cə/	/kl̥ʊ́ɲ̊cən/

In anger spraoke

• Ingels: lump
• Nederlandjs: klont g
• Pruus: Klumpen m
• Sjinees: 坨^(zh:)
• Spaans: grumo m
• Zweeds: klump g, kluns g