krach
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
krach v /kr̥ax/
- 'n oearzaak die van boetenaaf kump en sónger verhinjerd te waere de bewaegingstoestandj van e veurwerp verangert
- 't geiselik of liefelik vermoge van 'ne meins
- de wirking van e gebroeksveurwerp of 'n apperaat
- Aafbraeking
- krach
- Synoniem
- [2] mach (allein van liefelik vermoge)
- Aafleijinge
- krachteloos, krechtig, óntkrachte
- krachversjil
- aandriefkrach, aandrökkrach, aantrèkkingskrach, draagkrach, laeveskrach, plekkrach, slaagkrach, superkrach, waterkrach, wilskrach, windjkrach, zónnekrach, zwaordjekrach
- Verwantje wäörd
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | krach | krachte | krachten | |
IPA | /kr̥ax/ | /kr̥aɣ/ | /kr̥axtə/ | /kr̥axtən/ | |
dim. | sjrif | — | — | ||
IPA | — | — |
In anger spraoke[bewirk]
[1]