rumpel

Van Wiktionary

e vrouwmis mit rumpelen in 't gezich

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

rumpel m /rǿm̥pəl/

  1. (liefdeil) 'n óndepe vaaj of golving, veural oppe hoed van luuj
Aafbraeking
  • rum-pel
Verwantje wäörd
Zagswies
  • ein en al rumpel zeen: hieël väöl rumpelen höbbe (veural in 't gezich)

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif rumpel rumpele rumpelen
IPA /rǿm̥pəl/ /rǿm̥pə̽lə/ /rǿm̥pə̽lən/
dim. sjrif rumpelke rumpelken rumpelkes
IPA /rǿm̥pə̽l̥kə/ /rǿm̥pə̽l̥kən/ /rǿm̥pə̽l̥kəs/ /rǿm̥pə̽l̥kəz/
dat. sjrif rumpel rumpele rumpelen
IPA /rǿm̥pəl/ /rǿm̥pə̽lə/ /rǿm̥pə̽lən/

In anger spraoke[bewirk]