sjoeffel

Van Wiktionary

'n sjoeffel

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

sjoeffel v /ʃufəl/

  1. (gesjieër) e wirktuug mit e platligkendj, sjerp, iezere (of staole) mets det vas zitj aan 'ne (meis houtere) steel det me veuroet stuuetj veur ónkroed los te kriegen oete aerd
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief sjoefel.

Aafbraeking
  • sjoef-fel
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sjoeffel sjoeffele sjoeffelen
IPA /ʃufəl/ /ʃufə̽lə/ /ʃufə̽lən/
dim. sjrif sjuuffelke sjuuffelken sjuuffelkes
IPA /ʃʉ̜fə̽l̥kʲe/ /ʃʉ̜fə̽l̥kʲen/ /ʃʉ̜fə̽l̥kʲes/ /ʃʉ̜fə̽l̥kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

sjoeffel /ʃufəl/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van sjoeffele
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van sjoeffele
Aafbraeking
  • sjoef-fel