stapel

Van Wiktionary

'n stapel beuk

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

stapel v > m /stá:pəl/

  1. 'nen houp spöller of matterjaal waat gestruktureerd dao neergelag geworen is
    Maak mer e staepelke van det hout.
Aafbraeking
  • sta-pel
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stapel stapele stapelen
IPA /stá:pəl/ /stá:pə̽lə/ /stá:pə̽lən/
dim. sjrif staepelke staepelken staepelkes
IPA /stɛ́:pe̞̽l̥kʲe/ /stɛ́:pe̞̽l̥kʲen/ /stɛ́:pe̞̽l̥kʲes/ /stɛ́:pe̞̽l̥kʲez/
dat. sjrif stapel stapele stapelen
IPA /stá:pəl/ /stá:pə̽lə/ /stá:pə̽lən/

In anger spraoke[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

stapel /stá:pəl/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van stapele
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van stapele
Aafbraeking
  • sta-pel