struiming

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

struiming v /str̥œ̀i̯mɪŋ/

1. 'n bepaoldje richting inne kóns, 'n specefieke saort kóns mit biebehuuerendje standjpuntje
2. de hieërsendje standjpuntje van 'n samelaeving

   Doe mèns zeker weer taenge struiming in te mótte gaon.

Aafbraeking

• strui-ming

Variaasje

• strouming

Verwantje wäörd

• bewaeging, stroum

Samestèlling

• struim- + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	struiming		struiminge	struimingen
	IPA	/str̥œ̀i̯mɪŋ/		/str̥œ̀i̯mɪŋe/	/str̥œ̀i̯mɪŋen/
dim.	sjrif	struimingske	struimingsken	struimingskes
	IPA	/str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲe/	/str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲen/	/str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲes/	/str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[1]

Frans: mouvement m Ingels: tendency, trend, movement(en:) Nederlandjs: stroming g, beweging(nl:) g Pruus: Strömung v, Bewegung v

Spaans: movimiento m Viëtnamees: trường phái(vi:) Zweeds: rörelse g