struiming
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
struiming v /str̥œ̀i̯mɪŋ/
- 'n bepaoldje richting inne kóns, 'n specefieke saort kóns mit biebehuuerendje standjpuntje
- de hieërsendje standjpuntje van 'n samelaeving
- Doe mèns zeker weer taenge struiming in te mótte gaon.
- Aafbraeking
- strui-ming
- Variaasje
- Verwantje wäörd
- Samestèlling
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | struiming | struiminge | struimingen | |
IPA | /str̥œ̀i̯mɪŋ/ | /str̥œ̀i̯mɪŋe/ | /str̥œ̀i̯mɪŋen/ | ||
dim. | sjrif | struimingske | struimingsken | struimingskes | |
IPA | /str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲe/ | /str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲen/ | /str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲes/ | /str̥œ̀i̯mɪ̽ŋ̊skʲez/ |
In anger spraoke[bewirk]
[1]
|