verrèkke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

verrèkke /və̽'re̞kʲe ~ ve̽'re̞kʲe/

  1. (euvergenkelik) 'n spier of e gewerf te zieër belaste door dem te wied te rèkken of te zwaor aan te spanne
    Ich höb daen erm verroch.
  2. (ergatief) op 'n ellenjige meneer toet zien inj kómme, verdomp waere
Aafbraeking
  • ver-rèk-ke
Aafleijinge
Samestèlling
Zagswies
  • get verrèkke te doon: get weigere te doon
  • óm te verrèkke zeen: hieël kwaod zeen
  • verrèkke van ...: in hoeag maot ónger get ónaangenaams lieje
    Zit die verwörming 'ns get hoger; ich verrèk hie vanne kaaj.
    Daen hóndj verrek vanne luus enne vluue.
  • verrèkke vannen ozel: zich in slechte matterjeel ómstenjigheje bevinje, meis es e gevolg van ermood
  • Die kónne mich verrèkke; ich doon waat ichzelf wil.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif verrèk verrèks verrèk verrèkke verrèkken verrèk verrèkke verrèkken verrèkkendj
IPA /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞ks/ /və̽'re̞gz/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif verrèkdje verrèkdjen verrèkdjes verrèkdje verrèkdjen verrèkdje verrèkdjen verrèkdje verrèkdjen verrèkdje verrèkdjen verrèk
IPA /və̽'re̞gɟe/ /və̽'re̞gɟen/ /və̽'re̞gɟes/ /və̽'re̞gɟez/ /və̽'re̞gɟe/ /və̽'re̞gɟen/ /və̽'re̞gɟe/ /və̽'re̞gɟen/ /və̽'re̞gɟe/ /və̽'re̞gɟen/ /və̽'re̞gɟe/ /və̽'re̞gɟen/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/
gebi-jjendje wies sjrif verrèk! verrèkke-v'r verrèktj!
verrèk!
IPA /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲever/ /və̽'re̞kc/
/və̽'re̞kʲ/
/və̽'re̞gɟ/
/və̽'re̞gʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif verrèkke verrèkken verrèk ó verrèkke verrèkken verrèkkentaere verrèkkentaeren verrèkke verrèkken
IPA /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲen̥'tɛ̀:re/ /və̽'re̞kʲen̥'tɛ̀:ren/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/


ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif verrèk verrèks verrèk verrèkke verrèkken verrèk verrèkke verrèkken verrèkkendj
IPA /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞ks/ /və̽'re̞gz/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif verroch verrochs verroch verrochte verrochten verroch verrochte verrochten verroch
IPA /və̽'rɒx/ /və̽'rɒɣ/ /və̽'rɒxs/ /və̽'rɒɣz/ /və̽'rɒx/ /və̽'rɒɣ/ /və̽'rɒxtə/ /və̽'rɒxtən/ /və̽'rɒx/ /və̽'rɒɣ/ /və̽'rɒxtə/ /və̽'rɒxtən/ /və̽'rɒx/ /və̽'rɒɣ/
gebi-jjendje wies sjrif verrèk! verrèkke-v'r verrèktj!
verrèk!
IPA /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲever/ /və̽'re̞kc/
/və̽'re̞kʲ/
/və̽'re̞gɟ/
/və̽'re̞gʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif verrèkke verrèkken verrèk ó verrèkke verrèkken verrèkkentaere verrèkkentaeren verrèkke verrèkken
IPA /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲ/ /və̽'re̞gʲ/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/ /və̽'re̞kʲen̥'tɛ̀:re/ /və̽'re̞kʲen̥'tɛ̀:ren/ /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/
Raod

Bakkes guuef onnag de vörm verrochdje(n) en verrochdjes. Dinkelik zeen det tössevörm inne óntwikkeling van pseudo-sterk nao zwaak. Allewiel huuert me dees vörm allein nag bie 't "verrèkke van 'n spier of e gewerf" en neet bie de anger beteikenis.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verrèkke ó /və̽'re̞kʲe ~ ve̽'re̞kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van verrèkke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • ver-rèk-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verrèkke verrèkken
IPA /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif verrèkke verrèkken
IPA /və̽'re̞kʲe/ /və̽'re̞kʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

verrèkke /və̽'re̞kʲe ~ ve̽'re̞kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van verrèkke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van verrèkke
  3. (neet-lemma) participium van verrèkke
Aafbraeking
  • ver-rèk-ke