wrikke

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

wrikke /ʋrɪkʲe/

  1. (óneuvergenkelik) get op en aaf verwaege, meis op 'n óngeco-ordineerdje meneer, veur 't los te kriege
  2. (óneuvergenkelik) zwumme door allein te blieve drieve (meis oppe rögk), wobie me de bein stil hèltj en bewaeginge maak mitte henj
Aafbraeking
  • wrik-ke

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif wrik wriks wrik wrikke wrikken wrik wrikke wrikken wrikkendj
IPA /ʋrɪkʲ/ /ʋrɪgʲ/ /ʋrɪks/ /ʋrɪgz/ /ʋrɪkʲ/ /ʋrɪgʲ/ /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/ /ʋrɪkʲ/ /ʋrɪgʲ/ /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/ /ʋrɪkʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif wrikdje wrikdjen wrikdjes wrikdje wrikdjen wrikdje wrikdjen wrikdje wrikdjen wrikdje wrikdjen gewrik
IPA /ʋrɪgɟe/ /ʋrɪgɟen/ /ʋrɪgɟes/ /ʋrɪgɟez/ /ʋrɪgɟe/ /ʋrɪgɟen/ /ʋrɪgɟe/ /ʋrɪgɟen/ /ʋrɪgɟe/ /ʋrɪgɟen/ /ʋrɪgɟe/ /ʋrɪgɟen/ /ɣə'ʋrɪkʲ/ /ɣə'ʋrɪgʲ/
gebi-jjendje wies sjrif wrik! wrikke-v'r wriktj!
wrik!
IPA /ʋrɪkʲ/ /ʋrɪgʲ/ /ʋrɪkʲever/ /ʋrɪkc/
/ʋrɪkʲ/
/ʋrɪgɟ/
/ʋrɪgʲ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif wrikke wrikken gewrik ó wrikke wrikken wrikkentaere wrikkentaeren gewrikke gewrikken
IPA /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/ /ɣə'ʋrɪkʲ/ /ɣə'ʋrɪgʲ/ /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/ /ʋrɪkʲen̥'tɛ̀:re/ /ʋrɪkʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'ʋrɪkʲe/ /ɣə'ʋrɪkʲen/


In anger spraoke[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

wrikke ó /ʋrɪkʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van wrikke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • wrik-ke

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif wrikke wrikken
IPA /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif wrikke wrikken
IPA /ʋrɪkʲe/ /ʋrɪkʲen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

wrikke /ʋrɪkʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van wrikke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van wrikke
Aafbraeking
  • wrik-ke