aanblieve

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

aanblieve (Nederlands: aanblijven)

Verveuging

blif aan, bleef aan, aangebleve


Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

houfzats naevesjikkendj óngersjikkendj deilwaord
sjrif ich blief aan mer ich blief aan det ich aanblief ich bön aangebleve
IPA /ɪʝ blí:v 'á:n/ /mær‿ɪ̽ʝ blí:v 'á:n/ /dæd‿ɪ̽ʝ á:nblí:f/ /ɪʝ bœ̀n á:nɣəblé:ve/

aanblieve /á:nblí:ve/

  1. (ergatief) blieve branjen of in wirking blieve (van vuur of lampe, mer ouch van mesjiender)
    De gaodslamp mót ummer aanblieve.
  2. (ergatief) dezelvendje functie binnen 'n organizaasje aanhaje
  3. (ergatief) de leefdjesverhajing neet aafmake
Aafbraeking
  • aan-blie-ve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling
Zagswies

Verveuging[bewirk]

(det ...) ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif aanblief aanbliefs aanblief aanblieve aanblieven aanblief aanblieve aanblieven aanblievendj
IPA /á:nblí:f/ /á:nblí:v/ /á:nblifs/ /á:nblivz/ /á:nblif/ /á:nbliv/ /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/ /á:nblif/ /á:nbliv/ /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/ /á:nblí:veɲɟ/
vergangen tied sjrif aanbleef
aanbleif
aanbleefs
aanbleifs
aanbleef
aanbleif
aanbleve aanbleven aanbleef aanbleve aanbleven aangebleve aangebleven
IPA /á:nblé:f/
/á:nblɛ́i̯f/
/á:nblé:v/
/á:nblɛ́i̯v/
/á:nblé:fs/
/á:nblɛ́i̯fs/
/á:nblé:vz/
/á:nblɛ́i̯vz/
/á:nblé:f/
/á:nblɛ́i̯f/
/á:nblé:v/
/á:nblɛ́i̯v/
/á:nblé:ve/ /á:nblé:ven/ /á:nblé:f/ /á:nblé:v/ /á:nblé:ve/ /á:nblé:ven/ /á:nɣəblé:ve/ /á:nɣəblé:ven/
vergangen tied
(kónjunktief)
sjrif aanbleef aanbleefs aanbleef aanbleve aanbleven aanbleef aanbleve aanbleven aangebleve aangebleven
IPA /á:nblé:f/ /á:nblé:v/ /á:nblé:fs/ /á:nblé:vz/ /á:nblé:f/ /á:nblé:v/ /á:nblé:ve/ /á:nblé:ven/ /á:nblé:f/ /á:nblé:v/ /á:nblé:ve/ /á:nblé:ven/ /á:nɣəblé:ve/ /á:nɣəblé:ven/
gebi-jjendje wies sjrif blief aan! blieve-v'r aan blieftj aan!
blief aan!
IPA /blí:v á:n/ /blí:vever á:n/ /blí:vɟ á:n/
/blí:v á:n/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif aanblieve aanblieven aangebliefs ó aanblieve aanblieven aanblieventaere aanblieventaeren aangeblieve aangeblieven
IPA /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/ /á:nɣəblì:fs/ /á:nɣəblì:vz/ /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/ /á:nblí:ven̥'tɛ̀:re/ /á:nblí:ven̥'tɛ̀:ren/ /á:nɣəblí:ve/ /á:nɣəblí:ven/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk


[2]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

aanblieve ó /á:nblí:ve/

  1. (gerundium) gerundium II van aanblieve
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • aan-blie-ve

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aanblieve aanblieven
IPA /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif aanblieve aanblieven
IPA /á:nblí:ve/ /á:nblí:ven/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

aanblieve /á:nblí:ve/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van aanblieve (in naevezats)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van aanblieve (in naevezats)
Aafbraeking
  • aan-blie-ve
Variaasje