bevröchting

Van Wiktionary

de bevröchting

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

bevröchting v /bə'vrœxtɪŋ ~ bə'vrœçtɪŋ/

  1. (laeveslieër) 't begin van e laeven inne vorm van 'n imprio, wen 'n zaodceil 'n eicel indringk
Aafbraeking
  • be-vröch-ting
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bevröchting bevröchtinge bevröchtingen
IPA /bə'vrœxtɪŋ/ /bə'vrœxtɪŋe/ /bə'vrœxtɪŋen/
dim. sjrif bevröchtingske bevröchtingsken bevröchtingskes
IPA /bə'vrœxtɪ̽ŋ̊skʲe/ /bə'vrœxtɪ̽ŋ̊skʲen/ /bə'vrœxtɪ̽ŋ̊skʲes/ /bə'vrœxtɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke[bewirk]