bout

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord[bewirk]

bout m (Nederlands: bout, bout, schroef, soldeerbout)

Verbuging

buit, buitje


'ne bout

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

bout m /bɒ́u̯t/

  1. e verbinjingsmiddel det besteit oet 'ne rónje staaf (meis van metaal) mit 'ne kop, 'n oug of 'nen haok baoved'rop, veural wen óm 't pinke sjroefdraod zitj
Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veur 't apperaat veur kleier mit te strieke; det is e (striek)iezer.

Aafbraeking
  • bout
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Doe/... kóns mich de bout hakke! = Doe kóns mich get!
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 89.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bout buit
IPA /bɒ́u̯t/ /bɒ́u̯d/ /bœ́i̯t/ /bœ́i̯d/
dim. sjrif buitje buitjen buitjes
IPA /bœ́i̯ce/ /bœ́i̯cen/ /bœ́i̯ces/ /bœ́i̯cez/
dat. sjrif bout buit
IPA /bɒ́u̯t/ /bɒ́u̯d/ /bœ́i̯t/ /bœ́i̯d/
Raod

Bie de jóngste spraekers huuert m'n ouch de mieëvaadsvörm boute(n).

In anger spraoke[bewirk]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: bout


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

bout /bɒ́u̯t/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van boute
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van boute
Aafbraeking
  • bout