diktee

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

diktee ó /dɪkʲ'tè:/

1. 'n teks die lansaam door emes opgelaezen of oetgespraoke wuuert en door emes anges of anger luuj waord veur waord opgesjreve wuuert, wie veur 't ube van 't richtig spèlle van wäörd

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief dictee.

Aafbraeking

• dik-tee

Aafleijinge

• diktere

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	diktee		diktees
	IPA	/dɪkʲ'tè:/		/dɪkʲ'tè:s/	/dɪkʲ'tè:z/
dim.	sjrif	dikteeke	dikteeken	dikteekes
	IPA	/dɪkʲ'tè:kʲe/	/dɪkʲ'tè:kʲen/	/dɪkʲ'tè:kʲes/	/dɪkʲ'tè:kʲez/
dat.	sjrif	diktee		diktees
	IPA	/dɪkʲ'tè:/		/dɪkʲ'tè:s/	/dɪkʲ'tè:z/

In anger spraoke

Frans: dictée v Ieslandjs: upplestur(is:) m Ingels: dictation(en:) Nederlandjs: dictee ó

Pruus: Diktat ó Spaans: dictado m Zweeds: diktamen g