hortatief
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
hortatief m /hɒr̥ta̽'tif/
- (spraoklieër) 'ne wirkwaordsvorm verwantj ane gebejendje wies wobie m'n einanger kan aanspäöre
- Staeke-v'r de baek euver mit alleman!
- Aafbraeking
- hor-ta-tief
Grammaer[bewirk]
In 't Mofers kump d'n hortatief veur es alik wirkwaord + -v'r: wie loupe-v'r. Bie sómmige athematische wirkwäörd kump nag 'n -e d'rbie: done-v'r, gaone-v'r enzowiejer.
Bakkes sjrief d'n hortatief los vanein.
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | hortatief | hortatieve | hortatieven | |
| IPA | /hɒr̥ta̽'tif/ | /hɒr̥ta̽'tiv/ | /hɒr̥ta̽'tive/ | /hɒr̥ta̽'tiven/ | |
| dim. | sjrif | hortatiefke | hortatiefken | hortatiefkes | |
| IPA | /hɒr̥ta̽'tifkʲe/ | /hɒr̥ta̽'tifkʲen/ | /hɒr̥ta̽'tifkʲes/ | /hɒr̥ta̽'tifkʲez/ | |
| dat. | sjrif | hortatief | hortatieve | hortatieven | |
| IPA | /hɒr̥ta̽'tif/ | /hɒr̥ta̽'tiv/ | /hɒr̥ta̽'tive/ | /hɒr̥ta̽'tiven/ | |