kuikel
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
kuikel m /kʲœ́i̯kʲel/
- 'ne groeaten houp van ónbepaoldje vorm
- Die jóng men smieten allemaol de kleier in 'ne kuikel oppe gróndj naeven 't bèd.
- Aafbraeking
- kui-kel
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | kuikel | kuikele | kuikelen | |
| IPA | /kʲœ́i̯kʲel/ | /kʲœ́i̯kʲe̽le/ | /kʲœ́i̯kʲe̽len/ | ||
| dim. | sjrif | — | — | ||
| IPA | — | — | |||
| dat. | sjrif | kuikel | kuikele | kuikelen | |
| IPA | /kʲœ́i̯kʲel/ | /kʲœ́i̯kʲe̽le/ | /kʲœ́i̯kʲe̽len/ | ||
Wirkwaord[bewirk]
Neet-lemma[bewirk]
kuikel /kʲœ́i̯kʲel/
- (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van kuikele
- (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van kuikele
- Aafbraeking
- kui-kel