regel

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

regel m /ré:ʝel/

  1. 'ne zats in 'n teks, alle gesjreve teikes en wäörd die op ein lien naevenein staon
  2. 'n vasgestèldje richlien of e veursjrif wo me zich aan mót haje
  3. (boewkónde) 'n houtere lat of 'n houtere röb van 'n bestumdje aafmaeting, döks gebroek veur get anges aan vas te make
Aafbraeking
  • re-gel
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Dao is gaar gènne regel: Det is einen doorein.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif regel regels
IPA /ré:ʝel/ /ré:ʝel̥s/ /ré:ʝelz/
dim. sjrif regelke regelken regelkes
IPA /ré:ʝe̽l̥kʲe/ /ré:ʝe̽l̥kʲen/ /ré:ʝe̽l̥kʲes/ /ré:ʝe̽l̥kʲez/
dat. sjrif regel regels
IPA /ré:ʝel/ /ré:ʝel̥s/ /ré:ʝelz/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

regel /ré:ʝel/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van regele
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van regele
Aafbraeking
  • re-gel