Naar inhoud springen

gónnen

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Eigenaam

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

Gónnen /ɣʊ́nən/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van Gón (mit liaison)
Aafbraeking
  • Gón-nen
Raod

Wie alle eigename sjrieve v'r "Gónnen" mit 'n houflètter.

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

gónnen /ɣʊ́nən/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) inne vergangen tied van ginne (mit liaison)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) inne vergangen tied van ginne (mit liaison)
Aafbraeking
  • gón-nen

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

gónnen /ɣʊ́nən/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van gónne (mit liaison)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van gónne (mit liaison)
  3. (neet-lemma) infinitief van gónne (mit liaison)
Aafbraeking
  • gón-nen

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

gónnen /ɣʊ́nən/

  1. (neet-lemma) liaisonvorm van gónne
Aafbraeking
  • gón-nen