Naar inhoud springen

kiem

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

kiem v (Nederlands: boterham, dikke boterham)

Sinneniem
Verbuging

kieme, kiemke


Nederlandjs

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kiem g /kim/

  1. (plantje) keen
Zagswies
  • de kiemen van een knol halen (wie bie 'nen aerpel): kene

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
nom.: kiemkiemen
dim.: kiempjekiempjes