inbranje

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

houfzats naevesjikkendj óngersjikkendj deilwaord
sjrif ich branj get in mer ich branj get in det ich get inbranj ich höb get ingebrandj
IPA /ɪʝ bràɲ ʝæd 'ɪ́n/ /mær‿ɪ̽ʝ bràɲ ʝæd 'ɪ́n/ /dæd‿ɪ̽ʝ ʝæd 'ɪ́nbràɲ/ /ɪç‿œ̽b ʝæd 'ɪ́nɣəbràɲɟ/

inbranje /ɪ́nbráɲə/

  1. (ergatief) sjaaj opdoon door lang ónger invlood te staon van hèts, straoling of bietendje stóffe
  2. (ergatief) sjaaj opdoon door te lang 'tzelvendje beeldj te laote zeen (wie van 'nen tillevies)
  3. (euvergenkelik) get vaerdig make veur te broeke door 't te óngerwirpen aan hèts, straoling of bietendje stóffe
  4. (euvergenkelik) get mirke mit e brandjiezer
Aafbraeking
  • in-branj-e
Synonieme
Samestèlling

Verveuging[bewirk]

(det ...) ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif inbranj inbranjs inbrandj inbranje inbranjen inbrandj inbranje inbranjen inbranjendj
IPA /ɪ́nbràɲ/ /ɪ́nbràɲ̊s/ /ɪ́nbràɲz/ /ɪ́nbràɲɟ/ /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/ /ɪ́nbràɲɟ/ /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/ /ɪ́nbráɲəɲɟ/
vergangen tied sjrif inbrandje inbrandjen inbrandjes inbrandje inbrandjen inbrandje inbrandjen inbrandje inbrandjen inbrandje inbrandjen ingebrandj
IPA /ɪ́nbràɲɟə/ /ɪ́nbràɲɟən/ /ɪ́nbràɲɟəs/ /ɪ́nbràɲɟəz/ /ɪ́nbràɲɟə/ /ɪ́nbràɲɟən/ /ɪ́nbràɲɟə/ /ɪ́nbràɲɟən/ /ɪ́nbràɲɟə/ /ɪ́nbràɲɟən/ /ɪ́nbràɲɟə/ /ɪ́nbràɲɟən/ /ɪ́nɣəbràɲɟ/
gebi-jjendje wies sjrif branj in! branje-v'r in brandj in!
IPA /bràɲ / /bràɲ ɪ́n/ /bráɲəvər / /bráɲəvər ɪ́n/ /bràɲɟ / /bràɲɟ ɪ́n/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif inbranje inbranjen ingebranj ó inbranje inbranjen inbranjentaere inbranjentaeren ingebranje ingebranjen
IPA /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/ /ɪ́nɣəbràɲ/ /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/ /ɪ́nbráɲən̥'tɛ̀:re/ /ɪ́nbráɲən̥'tɛ̀:ren/ /ɪ́nɣəbráɲə/ /ɪ́nɣəbráɲən/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

inbranje ó /ɪ́nbráɲə/

  1. (gerundium) gerundium II van inbranje
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • in-branj-e

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif inbranje inbranjen
IPA /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif inbranje inbranjen
IPA /ɪ́nbráɲə/ /ɪ́nbráɲən/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

inbranje /ɪ́nbráɲə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van inbranje (in naevezats)
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van inbranje (in naevezats)
Aafbraeking
  • in-branj-e
Variaasje