standerd

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

standerd /stándərd/

  1. (predikatief) volges de regel, gemeinelik, sónger aafwiekinge
Raod

Eigentlik is dit gei predikatief bieveugelik naamwaord, mer 'n ónverbaoge.

Aafbraeking
  • stan-derd
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

standerd m /stándərd/

  1. get worop 't oordeil bestump wuuert en waat gezeen wuuert es richtig, gebroekelik of de regel en woraan vergeliekbaar zaken aafgemaete waere (wie bie maote, gewichter, spraokgebroek enzowiejer)
Aafbraeking
  • stan-derd
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif standerd
IPA /stándərd/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif standerd
IPA /stándərd/

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

standerd /stándərd/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
    Det wuuert standerd mitgesjik.
    Det zitj standerd d'rbie.
Aafbraeking
  • stan-derd