tunken

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tunken /tǿŋ̊kən/

  1. (neet-lemma) infinitief van tunke (mit liaison)
Aafbraeking
  • tun-ken

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tunken /tø̀n̥kən/

  1. (neet-lemma) vorm innen diminutief van tón (mit liaison)
Aafbraeking
  • tun-ken

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tunken /tǿŋ̊kən/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van tunk (mit liaison)
  2. (neet-lemma) liaisonvorm van tunke
Aafbraeking
  • tun-ken