toevalligertj

Van Wiktionary


Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

toevalligertj /tú:'vàlɪɣər̥c ~ tú:'vàlɪʝər̥c/

  1. (neet-lemma) mieëveljige vorm inne positieve flexieadverbiaal vanne kómparatief van toevallig
Aafbraeking
  • toe-val-li-gertj