dèksel
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
dèksel m /de̞kʲsel/
- e veurwerp veur 'n anger haol, aop veurwerp mit aaf te dèkken of toe te make
- (meziek) 'n saort slaagwerk inne vorm van 'n tejjervörmige metale sjief die zowaal bie e trómstèl op 'ne stäönderd gezatj wuuert veur mit 'ne stek op te slaon es mit reemkes inne henj gehaje wuuert veur es paar taengenein aan te hawwe
- Waem sleit allewiel nag de dèksele bie 't trómmelkorps?
- (ónalgemein) 'n aafdèkking of 'n bedèkkendje laog
- Aafbraeking
- dèk-sel
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- Dao is gei pötje zoea sjeif of dao pas e dèkselken op: Me mót geine wanhaop höbbe, went veur ederein is 'ne partner te vinje.
- d'n dèksel oppe naas kriege: mitmake det get det me verwach haw ónverhöds neet oetkump (Nederlandjs: een teleurstelling oplopen)
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 98.
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | dèksel | dèksele | dèkselen | |
IPA | /de̞kʲsel/ | /de̞kʲse̽le/ | /de̞kʲse̽len/ | ||
dim. | sjrif | dèkselke | dèkselken | dèkselkes | |
IPA | /de̞kʲse̽l̥kʲe/ | /de̞kʲse̽l̥kʲen/ | /de̞kʲse̽l̥kʲes/ | /de̞kʲse̽l̥kʲez/ | |
dat. | sjrif | dèksel | dèksele | dèkselen | |
IPA | /de̞kʲsel/ | /de̞kʲse̽le/ | /de̞kʲse̽len/ |
In anger spraoke[bewirk]
[1]
[2]
- Frans: cymbale v
- Ingels: cymbal
- Nederlandjs: cimbaal g, bekken ó
- Pruus: Becken ó
- Zweeds: cymbal g, bäcken ó
Wirkwaord[bewirk]
Neet-lemma[bewirk]
dèksel /de̞kʲsel/
- (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van dèksele
- (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van dèksele
- Aafbraeking
- dèk-sel