datief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

datief m /dà:tif/ (ouch: /da̽'tif/)

1. (spraokkónde) d'n derdje naamval dae 't mitwirkendj veurwerp of d'n óntvenger aanguuef

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistes oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• da-tief

Grammaer

d'n Datief wuuertj op 't Mofers eigentlik nimmieë gebroek. Allein bie sommige mannelike, en zeldjzaam ónziejige, wäörd guuef 't nag 'nen apaarte vorm dae allein wuuertj gebroek in e deil versteindje oetdrökkinge.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	datief		datieve	datieven
	IPA	/dà:tif/	/dà:tiv/	/da̽'tive/	/da̽'tiven/
dim.	sjrif	datiefke	datiefken	datiefkes
	IPA	/da̽'tifkʲe/	/da̽'tifkʲen/	/da̽'tifkʲes/	/da̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	datief		datieve	datieven
	IPA	/dà:tif/	/dà:tiv/	/da̽'tive/	/da̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: datif m
• Ingels: dative
• Nederlandjs: datief g
• Pruus: Dativ m
• Spaans: dativo m
• Zweeds: dativ g of ó