Naar inhoud springen

instansje

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

instansje v /ɪ́n̥stáɲ̊ʃə/

  1. 'ne veurkómmendje val, meis gegaeven es e veurbeeldj of e puntj van oearsprónk
Aafbraeking
  • in-stan-sje
Verwantje wäörd
Zagswies
  • in ieëste instansje: aanvenkelik

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif instansje instansjen instansjes
IPA /ɪ́n̥stáɲ̊ʃə/ /ɪ́n̥stáɲ̊ʃən/ /ɪ́n̥stáɲ̊ʃəs/ /ɪ́n̥stáɲ̊ʃəz/
dim. sjrif
IPA

In anger spraoke

[bewirk]