Naar inhoud springen

kesjóttel

Van Wiktionary

kesjóttel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kesjóttel v /kə'ʃʊtəl/

  1. (aeteswaar) 'n selaad gemaak van majjenaes, gekaokdje èrpel, greunte (wie moeren en erte) en ei
Aafbraeking
  • ke-sjót-tel
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kesjóttel kesjóttele kesjóttelen
IPA /kə'ʃʊtəl/ /kə'ʃʊtə̽lə/ /kə'ʃʊtə̽lən/
dim. sjrif kesjuttelke kesjuttelken kesjuttelkes
IPA /kə'ʃøtə̽l̥kə/ /kə'ʃøtə̽l̥kən/ /kə'ʃøtə̽l̥kəs/ /kə'ʃøtə̽l̥kəz/

In anger spraoke

[bewirk]