Naar inhoud springen

lóntj

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

lóntj v > ó /lʊ́ɲ̊c/

  1. e kort stök touw veur 't (veilig) kónnen aafstaeke van get det ómplófbaar is (wie 'n bóm of vuurwerk)
Aafbraeking
  • lóntj
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Vuurpiele mós s'n ane lóntj aanstaeke, neet ane piel zelf.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif lóntj lóntje lóntjen
IPA /lʊ́ɲ̊c/ /lʊ́ɲɟ/ /lʊ́ɲ̊cə/ /lʊ́ɲ̊cən/
dim. sjrif luntje luntjen luntjes
IPA /lǿɲ̊ce/ /lǿɲ̊cen/ /lǿɲ̊ces/ /lǿɲ̊cez/

In anger spraoke

[bewirk]