plechtigheid

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

plechtigheid v /pl̥æçtɪçɛ́i̯d/

  1. 'n ceremonieel en formeel gebeurtenis die geit volges vaste regels
Aafbraeking
  • plech-tig-heid
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif plechtigheid plechtigheje
plechtighede
plechtighejen
plechtigheden
IPA /pl̥æçtɪçɛ́i̯d/ /pl̥æçtɪçé:je/
/pl̥æçtɪçé:de/
/pl̥æçtɪçé:jen/
/pl̥æçtɪçé:den/
dim. sjrif plechtigheidje plechtigheidjen plechtigheidjes
IPA /pl̥æçtɪçɛ́i̯ce/ /pl̥æçtɪçɛ́i̯cen/ /pl̥æçtɪçɛ́i̯ces/ /pl̥æçtɪçɛ́i̯cez/

In anger spraoke[bewirk]