rip

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

rip /rɪp/ (liaison: /rɪb/)

  1. (predikatief) gestórve, doead
    De Witten is al jaore rip, meh nag ummer wuuert väöl euver dem gekaldj.
  2. (predikatief) (euverdrechtelik) neet mieë te gebroeke
Raod

De aafkorting RIP steit döks op graver van katteliekke. 't Gebroek van 't waord veur luuj die gestórve zeen is ónbesjeie, meh neet óntieërendj.

Aafbraeking
  • rip
Verwantje wäörd
Kómaaf
  • Aafkorting oet 't Letien: requiescat in pace "(det t'r) rös in vraej".

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]