predikatief
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
predikatief m /pr̥é:di̽ka̽'tif/
- (spraokkónde) 'ne vorm van e bieveugelik naamwaord dae los steit van 't zelfstenjig naamwaord wo 't bie huuert
- Aafbraeking
- pre-di-ka-tief
Grammaer[bewirk]
In 't Mofers haet de predikatief twieë vörm: geslechtelik/mieëveljig (ónverbaoge) en ónziejig. Allewiel is d'n ónziejige vorm 'nt verdwiene.
't Versjil tösse predikatief en attributief kan m'n hie-ónger zeen:
- Dao steit de roeaje wage. ("roeaje" is verbaogen en attributief)
- De wage dae dao steit is roead. ("roead" is ónverbaogen en predikatief)
Wiejer guuef 't onnag e deil bieveugelike naamwäörd die gaar gein attributieve vörm höbben en dus allein predikatief gebroek kónne waere.
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | predikatief | predikatieve | predikatieven | |
| IPA | /pr̥é:di̽ka̽'tif/ | /pr̥é:di̽ka̽'tiv/ | /pr̥é:di̽ka̽'tive/ | /pr̥é:di̽ka̽'tiven/ | |
| dim. | sjrif | predikatiefke | predikatiefken | predikatiefkes | |
| IPA | /pr̥é:di̽ka̽'tifkʲe/ | /pr̥é:di̽ka̽'tifkʲen/ | /pr̥é:di̽ka̽'tifkʲes/ | /pr̥é:di̽ka̽'tifkʲez/ | |
| dat. | sjrif | predikatief | predikatieve | predikatieven | |
| IPA | /pr̥é:di̽ka̽'tif/ | /pr̥é:di̽ka̽'tiv/ | /pr̥é:di̽ka̽'tive/ | /pr̥é:di̽ka̽'tiven/ | |
In anger spraoke[bewirk]
- Ingels: predicative
- Nederlandjs: predicatief g
- Pruus: Prädikativum ó
- Spaans: predicativo m
- Zweeds: predikativ g of ó