Naar inhoud springen

spreijing

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

spreijing v /spr̥ɛ̀jɪŋ/

  1. 'n slaagmieësige verdeiling of oetspreijing
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief spreiïng of spreiing.

Aafbraeking
  • sprei-jing
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif spreijing spreijinge spreijingen
IPA /spr̥ɛ̀jɪŋ/ /spr̥ɛ̀jɪŋe/ /spr̥ɛ̀jɪŋen/
dim. sjrif spreijingske spreijingsken spreijingskes
IPA /spr̥ɛ̀jɪ̽ŋ̊skʲe/ /spr̥ɛ̀jɪ̽ŋ̊skʲen/ /spr̥ɛ̀jɪ̽ŋ̊skʲes/ /spr̥ɛ̀jɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]